بسیاری از مردم دنیا از اختراعات نیروهای ناتو آگاه بودند ولی از ایده‌های عجیب و غریب شوروی سابق کسی خبر نداشت. بعدا اتحاد جماهیر شوروی توانست با استفاده از تانک T 34، هواپیماهای جنگنده و پیاده نظام‌های مسلح ارتش آلمان را شکست دهد.
با گذشت سال‌ها از فروپاشی شوروی همچنان بعضی از این جنگ‌افزارها در درگیری‌های نظامی استفاده می‌شود و تبدیل به یک اسطوره شده‌اند. در ادامه با عجیب‌ترین اختراعات نظامی شوروی سابق آشنا می‌شویم.
هواپیمای VVA-14
از عجیب‌ترین اختراعات نظامی شوروی ساخت هواپیمایی به نام "VVA-14″ است که کشور سازنده‌ی آن مانند سایر هواپیماهای عجیب و غریب ساخته شده، متعلق به کشور روسیه است که طراحی آن به سال 1962 بازمی‌گردد. این موزه در فرودگاه مونینو و در 400 کیلومتری شرق مسکو قرار گرفته و یکی از بزرگترین موزه‌های نیروی هوایی در دنیا و بزرگترین موزه هواپیمایی روسی است.
اتحاد جماهیر شوروی در زمان جنگ سرد برای مقابله با آمریکا دست به ساخت تجهیزات جنگی و اختراعات نظامی عجیب و غول آسایی می‌زد. یکی از این تجهیزات هواپیمای دو منظوره آبی-هوایی VVA-14 بود. درحقیقت این هواپیمای زیردریایی برای مقابله با موشک‌های قاره‌پیمای نیروی هوایی آمریکا، طراحی و ساخته شد.
بد نیست بدانید که هواپیمای VVA-14 از جمله هواپیماهای نظامی و سنگین کشور روسیه بوده که در زمان خود رقیبی نداشت. به دلیل شرایط خاصش اگرچه امکان پرواز از باند فرودگاه را داشت ولی معمولا از دریا به عنوان باند پرواز استفاده می‌کرد.
این کشتی پرنده را مهندس "Bartini Robert” در سال 1970 طراحی کرد. این هواپیمای عمود پرواز، قادر بود از سطح آب هم به پرواز درآید و با سرعت 760 کیلومتر در ساعت در مسافت‌های طولانی پرواز کند. در کل 2 فروند از این مدل تولید شد و از سال 1972 باز نشسته شده است.
اسلحه‌ی Lipstick Gun
اختراعات نظامی شوروی به همین‌جا ختم نمی‌شود، آنچه که در تصویر بالا می‌بینید یک اثر کلاسیک جاسوسی است، رژ لبی که می‌تواند یک گلوله 4.5 میلیمتری را شلیک کند. این اسلحه در اواسط سال 1960 از یک مامور KGB پیدا شد و هم‌اکنون در موزه بین‌المللی ابزارهای جاسوسی نگهداری می‌شود.
هویتزر خودکششی 2B1 Oka
در ابتدا بزرگترین توپ‌ها و هویتزرها تنها بر روی کشتی‌ها نصب می‌شد، اما آلمان‌ها قاعده کار را عوض کردند و مدل‌های زمینی را معرفی کردند که پیشرو در ساخت خمپاره‌اندازهای بزرگ با برد و کالیبر بالا بودند که پاریس را از فاصله 100 کیلومتری با هویتزر هدف قرار می‌دادند.
پس از پایان جنگ جهانی اول دو کشور روسیه و انگلستان نیز به فکر ساخت هویتزرهای خودشان افتادند اما به خاطر وزن زیاد این سازه‌ها و جابه‌جایی بسیار سخت آنها عملا این طرح‌ها به فراموشی سپرده می‌شدند. در زمان جنگ جهانی دوم نیز با ظهور هواپیماهای بمب افکن که قادر بودند محموله‌های سنگین‌تری را حمل کنند، عملا شانسی به طراحی این توپ‌ها نمی‌داد.
بیشترین استفاده این هویتزرهای غول پیکر، جنگ روانی و در هم کوبیدن شهرهای غیرنظامی از فاصله‌های طولانی بود. شهرت کارخانه‌های کولومنا نیز به خاطر ساخت انواع هویتزرهای سنگین تا کالیبر 240 میلیمتری است.
این توپ قادر بود در هر ساعت 12 شلیک انجام دهد. ساخت شاسی مورد استفاده در این هویتزر بر عهده شرکت کیروف بود که این شرکت با تکیه بر تجربیات قبلی خود از شاسی تانک T-10 استفاده کرد و با انجام تغییراتی برای تحمل نیروی پس‌زنی توپ، آماده نمود.
برای به حرکت درآوردن این غول فلزی از یک موتور 12 سیلندر v شکل دیزلی مجهز به سوپر شارژر با قدرت 750 اسب بخار استفاده می‌شد. این آتشبار خودکششی از مهم‌ترین اختراعات نظامی شوروی بود.
تانک سنگین KV1در سال 2014 تنها نمونه بازمانده از تانک تی 35 از اختراعات نظامی شوروی مورد ترمیم و تعمیر قرار گرفت. تی 35 نخستین بار بین سال های 1931 و 1932 توسعه یافت و اولین تانک سنگین شوروی بود که پیش از شروع جنگ جهانی دوم، به تولید انبوه رسید. در اوایل دهه 1930 ارتش شوروی نیاز به یک تانک سنگین با تحرک بالاتر از تانکی سنگین تی 35 داشت.
تی 35 یک تانک سنگین شوروی در دهه 1930 بود که تحرک پایینی داشت زیرا قرار بود به عنوان بخشی از خط دفاعی مورد استفاده قرار گیرد و دارای زره و قدرت آتش بالایی بود. اما شوروی در اوایل دهه 1930 متوجه شد یک تانک سنگین باید تحرک لازم را نیز داشته باشد تا بتواند از آن به عنوان سلاح تهاجمی نیز بهره ببرد.
در جریان جنگ با فنلاند در سال 1939، سه طرح مورد آزمایش قرار گرفت که شامل طرح SMK ،KV و T100 بود. SMk دو برجک داشت یکی مسلح به توپ 76MM و دیگری توپ 45MM؛ تی 100 نیز طراحی مشابه داشت ولی KV دارای یک برجک با یک توپ 76MM بود. KV1 تانکی بود با وزن 46 تن که در زمان خودش سنگین‌ترین تانک و خلاقانه‌ترین اختراعات نظامی شوروی به حساب می‌آمد.
همچنین بدنه‌ای کشیده و نسبتا باریک به طول 6.7 متر داشت و بر روی بدنه دارای برجکی متمایل به جلوی بدنه بود.
مسلسل Tu-2Shدر مباحث نظامی، برخورداری از سلاحی که بتواند نیروهای انبوه پیاده دشمن را در مدت زمان کوتاهی از بین ببرد دغدغه‌ی همیشگی ارتش‌های جهان بوده است؛ به خصوص پس از جنگ جهانی اول که شیوه جنگ‌ها تغییر یافت و با ورود انسان به عصر صنعت و فناوری، جنگ‌های مدرن آغاز شدند.
این ضرورت، بیش از پیش احساس گردید و تسلیحات کشتار جمعی به وجود آمدند؛ نخستین سلاح در حوزه سلاح‌های کشتار جمعی، تسلیحات شیمیایی بودند که به علت ماهیت وحشتناک آنها و همینطور محدودیت استفاده از آنها به‌صورت گسترده، غیرممکن بود.
در جنگ جهانی دوم که حضور گسترده سربازان پیاده در جبهه‌ها امری رایج بود، نیاز به سلاحی که بتواند نقاط تجمع نفرات پیاده دشمن را از هوا و با استفاده از جنگنده و بمب افکن‌ها در مدت زمان کوتاهی مورد هدف قرار دهد، احساس می‌شد. در بین سلاح‌ها و اختراعات نظامی شوروی آنها طرحی را ابداع کردند که به نام «جوجه تیغی» شناخته می‌شد.
در سال 1944، فرمانده تسلیحات توپولف «ناکاش دویچ» به همراه یک مهندس، طرحی تسلیحاتی برای بمب‌افکن‌های توپولف ارائه دادند تا با استفاده از مسلسل‌های دستی Ppsh اقدام به تولید سلاح هوایی دشمن کنند. آنها دست به ایجاد یک پلتفرم متشکل از 88 مسلسل دستی کردند. هر کدام از مسلسل‌ها مجهز به یک خشاب 71 فشنگی دایره‌ای شکل 7.61 میلیمتری بود.
چتر حاوی سم
اگر فیلم‌های جیمز باند را دیده‌اید و آنها را تخیلی می‌دانید، شاید بعد از خواندن این مطلب نظرتان کاملا عوض شود. سازمان CIA برخی از ابزارهای جاسوسی قدیمی که در 5 دهه گذشته مورد استفاده قرار می‌گرفتند را در معرض دید عموم قرار داده است. آنها هم‌اکنون قدیمی و از رده خارج محسوب می‌شوند؛ اما نشان می‌دهد فناوری‌ها مخفی طی دوران گذشته تا چه حد جلوتر از زمان خودش بوده است.
جاسوس‌ها کلا چتر را دوست دارند که بلغاری‌ها این چتر را ساخته بودند و در سال 1978 از آن برای کشتن یکی از مخالفان دولت به نام Georgie Markov استفاده کردند. این چتر حاوی یک سم بود که یک ماشه کوچک داشت و به راحتی می‌شد زهر را به بدن هدف تزریق کرد. این مورد از اختراعات اختراعات نظامی شوروی را جاسوس پنهان نیز می‌نامند.
سفینه MiG-105
در سال 1968 و پس از اتمام آزمایش‌های اولیه در تونل باد شرکت میکویان ساخت یک نمونه مقدماتی را آغازکرد که این نمونه بعدها به میگ 105 یا سفینه اپوس (EPOS) معروف شد. میگ 105 دارای بدنه‌ای با کف تخت و یک دماغه بزرگ رو به بالا بود. طرح دماغه در کاهش حرارت انتهای بدنه در زمان بازگشت به جو بسیار موثر بود و بعدها توسط ناسا در فضاپیمای آزمایشی "HL 20″ به‌کار گرفته شد.
برای هدایت آن در جو زمین از 1 موتور توربوجت اصلی با قدرت 1500 کیلوگرم نیرو و 2 موتور پشتیبان با قدرت 40 کیلوگرم نیرو استفاده شده بود. همچنین این امکان وجود داشت تا در صورت بدتر شدن شرایط آب و هوایی و یا بروز مشکلات دیگر، با تکیه بر موتور خود در یک فرودگاه دیگر فرود آید.
برای هدایت سفینه در مدار زمین، 6 موتور با قدرت 16 کیلوگرم نیرو برای مانورهای مداری خشن و 10 موتور به قدرت 1 کیلوگرم نیرو برای تنظمیات و مانورهای دقیق‌تر درنظرگرفته شده بود. مخازن سوخت همه موتورها در قسمت میانی بدنه فضاپیما نصب شده بود و یک سیستم هدایت و ناوبری فضایی، وظیفه هدایت سفینه در هر دو قسمت مداری و پروازی را برعهده داشت.
پروژه میگ 105 در سال 1696 متوقف شد ولی پس از آغاز پروژه شاتل توسط آمریکایی‌ها، روس‌ها دوباره نقشه‌های میگ 105 را بر روی میز طراحی قراردادند.
زیردریایی Akula
روسیه با ساخت اولین زیر دریایی کلاس تایفون در انتهای دهه‌ی 70 میلادی رکوردهای قبلی را شکسته و این زیردریایی را با حدود 175 متر طول و 5.13 متر عرض به جهانیان عرضه کرد که از هوشمندانه‌ترین اختراعات نظامی شوروی محسوب می‌شد. این زیردریایی ازسری زیردریایی‌های تهاجمی اتمی بوده که حامل موشک‌های اتمی بالستیک قاره پیما است و با کد 941 شناخته می‌شوند.
نام روسی این سری زیر دریایی‌ها آکولا است، اما ناتو آن را تایفون (Typhoon) نامید. باید دانست که روسیه یک مدل زیردریایی‌های شکاری دارد که ناتو آنها را آکولا می‌نامد و نباید با این زیر دریایی‌ها اشتباه گرفته شود.
موشک‌های بالستیکی که این زیردریایی می‌تواند حمل کند به 20 عدد می‌رسد، نوع موشک‌هایی که زیردریایی حمل می‌کند با نام RSM-52 یا R- 39 که یک موشک سوخت جامد سه مرحله‌ای است که با برد حدود 8300 کیلومتر در نزد ناتو با عنوان SSN20 (سگ ماهی) نامیده می‌شود. آزمایش‌های موفقی برای پرتاب موشک SSN30 از این زیردریایی انجام شده و احتمالا از این موشک در این زیردریایی‌ها استفاده شده یا خواهد شد.
این زیردریایی دارای 22 عدد اژدر و موشک ضدزیردریایی و کشتی است که از 4 پرتاب‌کننده‌ی 630 میلیمتری و 2 پرتاب‌کننده‌ی 533 میلیمتری قابلیت شلیک شدن دارند.
سوخوی T4بمب افکن سوخو تی 4 یک هواپیمای عجیب از مجموعه اختراعات نظامی شوروی است که توسط نیروی هوایی شوروی سابق مورد آزمایش قرار گرفت و با توجه به تولید یک فروندی آن فقط برای چندین بار آن هم در سال 1972 میلادی مورد استفاده قرار گرفت.
4 فروند از سوخو تی 4 وارد مرحله تولید شد اما به دلایلی نامشخص فقط یکی از آنها تکمیل و مورد استفاده قرار گرفت تا خط تولید سوخو تی 4 به عنوان یک پروژه ناموفق در تاریخ نظامی شوروی سابق به ثبت برسد.
آنچه در خصوص دلیل اصلی ساخت بمب افکن سوخو تی 4 نمایان است، چیزی نبوده جز رقابت تسلیحاتی روسیه با آمریکا در آن زمان که همواره روسیه را برای دستیابی به جنگنده بمب‌افکن‌هایی بهتر، مجبور به تغییر برنامه‌های تولیدی تسلیحات خود کرده است.
مخوف‌ترین اختراعات نظامی شوروی در لیست ما سوخو T4 است. از شاخصه‌های حیرت‌انگیز این بمب افکن این بود که پس از اوج‌گیری و یا اقدام برای شکست دیوار صوتی؛ دماغه آن از حالت خمیده به مسطح تغییر وضعیت می‌داد.
شاید اگر هزینه‌ی نگهداری و پرواز سوخو تی 4 اینقدر بالا نبود، الان نام مخوف‌ترین بمب افکن دنیا سوخو تی 4 بود نه توپولوف 160؛ به هر حال این هواپیما بدون آنکه حتی یک بمب سر آمریکایی‌ها و متحدانش بیاندازد بازنشست شد.
ماشین زره‌پوش BA 64خودروهای نظامی در 100 سال اخیر همواره از اصلی‌ترین ابزارهای هر جنگی بوده و بخش مهمی از جنگ‌افزارهای نظامی را تشکیل می داد. این ماشین٬ زره پوش سبکی به ابعاد 4.4 متر بود که توسط ارتش شوروی از سال 1942 برای گشت و امور ارتباطی مورد استفاده قرار می گرفت.
سرنشینان این ماشین نام کوچک آن را Bobik گذاشته بودند. بیشترین آمار تولید این ماشین 9110 عدد است که در مرکز تاسیسات اتومبیل GAZ ساخته شدند. این مورد از اختراعات نظامی شوروی در زمان خود بسیار کاربردی بود.
برگرفته ار: تابناک با تو
